এজন শিক্ষাৰ্থীৰ বাবে সুন্দৰ হস্তাক্ষৰ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। যদি লিখনিবোৰ ধুনীয়া হয়, তেন্তে ই সহজে সকলোকে আকৰ্ষিত কৰে। যদি লিখনিবোৰ বেয়া হয়, ই এজন শিক্ষাৰ্থীৰ বাবে বিৰক্তিৰ কাৰণ হৈ পৰে। কিন্তু কিছুমান কৌশল আছে যাৰ দ্বাৰা হস্তাক্ষৰ ধুনীয়া হ’ব পাৰে। আপুনি লিখি থাকোঁতে কেতিয়াও শুব বা থিয় হোৱা উচিত নহয়।
সদায়ে বহি লিখিব লাগে, বিশেষকৈ পঢ়া টেবুলত। এইটোও মন কৰিব লাগিব যে লিখাৰ সময়ত কলম বা পেঞ্চিলৰে জোৰেৰে হেঁচি লিখিব নালাগে। লিখাৰ সময়ত, কলম বা পেঞ্চিল ঢিলা কৈ ধৰি লিখিব লাগে। শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে ধৈৰ্য্য গুৰুত্বপূৰ্ণ। লিখাৰ সময়ত ধৈৰ্য্যই যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলায়।
যদি এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে প্ৰতিদিনে দুটা পৃষ্ঠা লিখাৰ অভ্যাস কৰে তেন্তে তেওঁৰ হাতৰ আখৰ অত্যন্ত সুন্দৰ হ’ব।
লগতে, এক বিশেষ প্ৰকাৰৰ ৰণ কৌশল হৈছে যে যদি এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে বালি বা চাউলত আঙুলিৰে লিখিবলৈ অভ্যাস কৰে, তেন্তে তেওঁৰ লিখনি যথেষ্ট দ্ৰুতগতিত উন্নত হয়। বিশেষকৈ, শিশুৱে এনেদৰে লিখাৰ অভ্যাস কৰা উচিত।