উপবাস শৰীৰ বিজ্ঞানৰ সাধাৰণ সিদ্ধান্তৰ ওপৰত আধাৰিত৷ সাধাৰণতে উপবাস এনে এক অভ্যাস, য’ত যিকোনো সময়ৰ বাবে খাদ্য বা পানীয় গ্রহণৰ বাবে সীমাবদ্ধতা থাকে৷ আনহাতে ধর্মীয় দৃষ্টিকোণৰ পৰা বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰে কৰা অধ্যয়নত ইয়াৰ যুক্তিযুক্তিতা আছে৷
উপবাসৰ প্রকাৰ
ইণ্টাৰমিডিয়েট উপবাসঃ এই ধৰণৰ উপবাসত ১২ ঘণ্টা বা অধিক সময়ৰ বাবে হয়৷
কেলৰিৰ সীমাবদ্ধতাঃ খোৱা ধৰণত পুষ্টিহীনতা অবিহনে কেলৰি গ্রহণ নিৰন্তৰ হ্রাস কৰা হয়৷
বৈকল্পিক উপবাসঃ এই আর্হি ডপ্বাসত কোনো কেলৰি গ্রহণ নকৰা আৰু দিনবোৰত কঠোৰ খাদ্য বা ভোজন দিনৰ সৈতে সলনি অন্তর্ভুক্ত কৰা যায়৷
পর্যাবৃত্ত উপবাসঃ এই ধৰণত কেৱল সপ্তাহত ১ বা ২ দিনৰ উপবাসে থকা জায়৷
লাভালাভসমূহঃ তে সময়ৰ সীমাবদ্ধতা আৰু অনুভৱৰ ওপৰত হল প্রণালীগত প্রভাৱ পেলোৱাৰ লগতে স্বাস্থ্যৰ ওপৰত ইত্বিাচক সঁহাৰি যোগায়৷
উদাহৰণস্বৰূপে–
১৷ প্রথমতে ক’লৈ গ’লে ডপ্বাস কৰিলে পৰম্পৰাগত কম কেলৰি আহাৰ খোৱাৰ পৰিপ্রেক্ষিতত ওজন হ্রাসৰ বাবে কার্যকৰী লি পোৱা গৈছে৷
২৷ আনহাতে, সপ্তাহত ১/২ দিন খোৱাৰ অবিহনে দীঘলীয়া সময় লৈ যোৱাটোৱে ৰক্ত শর্কৰা আৰু চর্বি দহনৰ ওপৰত ইতিবাচক সুফল দেখুৱায়৷
৩৷ একেদৰে দৈনিক ১০/১২ ঘণ্টাৰ উপবাসে ১ মাহ মান সুচাৰুৰূপে পালন কৰিলে দীর্ঘম্যাদী ডায়েবেটিছ, হূদৰোগৰ লগতে অন্যান্য বিপদ শংকাৰ আশংকা হ্রাস কৰে৷
৪৷ তাৰ সমান্তৰালকৈ তে হতাশাৰ পৰা সুৰক্ষা দিয়া, মগজুৰ বাবে ভাল নিউৰোট্রেন্সমিটাৰ উপলব্ধ কৰাত সমর্থন দিয়ে৷
৫৷ ঠিক তেনেকৈ উত্তেজনা আৰু খঙৰ নেত্বিাচক আৱেগৰ পৰা সকাহ দি উল্লাসৰ অনুভূতি বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগায়৷
৬৷ ইয়াৰ বাহিৰে কর্কট ৰোগৰ আশংকা বা প্রতিৰোধত উপবাসৰ অভ্যাসে মুখ্য ভূমিকা পালন কৰে৷
৭৷ অন্যহাতে, মানুহক দীর্ঘ বয়সৰ বাবে জীৱিত আৰু কোষবোৰক মেৰামতি কৰাত সহায় কৰে৷
৮৷ উপবাসে কেইবাটাও বিপাকীয় আৰু কার্ডি’ভাসুকলাৰ স্থিতিৰ আশংকা হ্রাস আৰু ৰোগৰ সম্ভাৱনা কম কৰে৷
৯৷ মাজে–সময়ে কৰা উপবাসে পাচন তন্ত্রক বিশ্রাম দিয়াৰ ফলস্বৰূপে বিপাক ক্রিয়াক অধিক দক্ষতাৰে কেলৰি দহন কৰিবলৈ শক্তি প্রদান কৰিব পাৰে৷
১০৷ ঠিক সেইদৰে, যিসকলৰ হজম শক্তি দুর্বল, তেনে লোকে সুবিধা অনুযায়ী কিছু সময়লৈকে নোখোৱাকৈ থাকিব পাৰিলে হজম নিয়ন্ত্রণ বা অন্ত্রৰ কার্যক্ষমতা বৃদ্ধি পাব৷
১১৷ ইয়াৰ বাহিৰেও উপবাসৰ জৰিয়তে শৰীৰৰ ৰোগ প্রতিৰোধ প্রণালী উন্নত, ৰেডিকেল ক্ষতি হ্রাস আৰু প্রদাহজনক স্থিতি নিয়ন্ত্রণ কৰিব পাৰি৷
১২৷ একেধৰণে উপবাসে আত্মজ্ঞান লাভত অৰিহণা যোগায় অর্থাৎ এটা বয়সৰ পিছত (৬০ ঊর্ধ্ব)ৰ বহু লোকে পঢ়া, মধ্যস্থতা, যোগ নাইবা সমৰ কলা আদি অভ্যাসৰ যোগেদি জীৱনটো অধিক সম্পর্কিত কৰাত ভালেখিনি তাৎপর্য হন কৰে৷