বহুতে চাহ খাবলৈ বৰ ভাল পায় আৰু খাদ্য খোৱাৰ পিছতো চাহ খাবলৈ ভাল পায়। কিন্তু বিশেষজ্ঞসকলে পৰামৰ্শ দিয়ে যে খাদ্য খোৱাৰ লগে লগে চাহ খোৱাটো উচিত নহয়। খাদ্য খোৱাৰ পিছত আমাৰ পাচনতন্ত্ৰ খাদ্য হজম কৰাত ব্যস্ত হৈ থাকে। এই সময়ত যদি আমি চাহৰ দৰে গৰম পানীয় সেৱন কৰো তেন্তে পেটত এচিডিটিৰ মাত্ৰা বৃদ্ধি পায়। ইয়াৰ ফলত এচিডিটি, বদহজম, পেটৰ বিষ আদি সমস্যা হ’ব পাৰে। সেয়ে আহাৰ খোৱাৰ অন্ততঃ ১-২ ঘণ্টাৰ পিছত চাহ বা কফি খাব লাগে বুলি বিশেষজ্ঞসকলে পৰামৰ্শ দিয়ে। এই সময়ত আপোনাৰ পেটত হজম প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ হয় আৰু গৰম পানী খোৱাৰ কোনো ক্ষতি নহ’ব। ইয়াৰ ফলত হব পৰা ক্ষতিৰ বিষয়ে জানো আহক।
পাচনতন্ত্ৰৰ দুৰ্বল
চাহ বা কফিত কেফেইন থাকে যিয়ে পেটৰ আৱৰণত বিৰক্তিকৰ কৰে। ইয়াৰ ফলত এচিডিটি, গেছ, বদহজম আদি সমস্যা হ’ব পাৰে।
ৰক্তচাপৰ ওপৰত বেয়া প্ৰভাৱ
চাহত কেফেইন থাকে, যিটো উদ্দীপক। ই আমাৰ শৰীৰত মানসিক চাপৰ সৃষ্টি কৰে যাৰ ফলত ৰক্তচাপ বৃদ্ধি পায়। বিশেষকৈ আমি যেতিয়া খাদ্য খোৱাৰ পিছত চাহ খাওঁ তেতিয়া হজম প্ৰক্ৰিয়া দুৰ্বল হোৱাৰ বাবে কেফেইনৰ প্ৰভাৱ আৰু বাঢ়ি যায়। যদি কোনো ব্যক্তি উচ্চ ৰক্তচাপ ৰোগী হয়, তেন্তে চিকিৎসকে তেওঁক খাদ্য খোৱাৰ পিছত একেবাৰে চাহ নাখাবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। কাৰণ ইয়াৰ ফলত ৰক্তচাপ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰলৈ গৈ ভয়াৱহ পৰিণতিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে।
আইৰনৰ অভাৱ
খাদ্য খোৱাৰ পিছত আমাৰ পাচনতন্ত্ৰই ইয়াক হজম কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ কৰে আৰু ইয়াৰ পৰা পুষ্টিকৰ পদাৰ্থ শোষণ কৰে। কিন্তু যদি আমি মাজত চাহ বা আন কোনো পানীয় খাওঁ তেতিয়া হজম প্ৰক্ৰিয়াত ব্যাঘাত জন্মে আৰু পুষ্টিকৰ উপাদানবোৰ শৰীৰত সঠিকভাৱে শোষিত নহয়। বিশেষকৈ ইয়াৰ ফলত আইৰণৰ অভাৱ হয় কাৰণ চাহত টেনিন থাকে যিয়ে আইৰণ শোষণত বাধা দিয়ে। আইৰণৰ অভাৱত ৰক্তহীনতা আৰু ভাগৰুৱা সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়।
মূৰৰ বিষৰ সমস্যা
খোৱাৰ পিছত চাহ খালে মূৰৰ বিষৰ দৰে সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়। চাহত ব্যৱহৃত গাখীৰত প্ৰায় ২.৮% লেক্ট’জ থাকে। বহু লোকৰ শৰীৰত লেক্ট’জ হজম কৰিবলৈ এনজাইম নাথাকে, যাৰ বাবে তেওঁলোকে লেক্ট’জ হজম কৰাত অসুবিধা পায়। এই পৰিস্থিতিত লেক্ট’জ অন্ত্ৰলৈ গৈ গেছ আৰু চাপ উৎপন্ন কৰে যিয়ে মূৰৰ বিষৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।