ডিব্ৰুগড়ত বিশ্বৰ ৪০ দেশৰ আধ্যাত্মিক নেতাৰ উপস্থিতিত অষ্টম ত্ৰিবাৰ্ষিক সন্মিলন-বয়োজ্যেষ্ঠ সমাৱেশৰ শুভাৰম্ভ
বিশেষ বাৰ্তা, ২৮ জানুৱাৰীঃ আজি ডিব্ৰুগড়ত সৰসংঘচালক, আৰ এছ এছ ডাঃ মোহন ভাগৱতৰ সৈতে মুখ্যমন্ত্ৰী ড০ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই প্ৰায় ৪০খন দেশৰ আধ্যাত্মিক নেতাৰ উপস্থিতিত অষ্টম ত্ৰিবাৰ্ষিক সন্মিলন আৰু বয়োজ্যেষ্ঠ সমাৱেশৰ শুভাৰম্ভ কৰে। বিশ্বৰ ৩৩খন দেশৰ প্ৰতিনিধিসকলৰ সৈতে তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাক আৰু শোভাযাত্ৰা, সংলগ্ন ঢোল আৰু ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব অঞ্চলৰ একাংশ জনগোষ্ঠীৰ ভক্তিমূলক নৃত্যৰ সৈতে এক শোভাযাত্ৰা ডিব্ৰুগড়ৰ মূল ৰাজপথেৰে বাহিৰ কৰা হয়।এই শোভাযাত্ৰাত আৰ এছ এছৰ জ্যেষ্ঠ নেতা সুৰেশ ছোনীৰ লগতে আৰ এছ এছৰ ডাঃ মোহন ভাগৱতকে ধৰি হাজাৰ হাজাৰ নাগৰিকে প্ৰত্যক্ষ কৰে।অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ড° হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত এই উদ্বোধনী অধিৱেশনত মুখ্য বক্তা হিচাপে ডাঃ মোহন ভাগৱত উপস্থিত থাকে। কাৰ্যসূচীৰ আৰম্ভণিতে বন্তি প্ৰজ্বলন কৰা হয়।তাৰ পিছত বিশ্বৰ সাতখন মহাদেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা প্ৰাচীন ধৰ্মৰ আঠজন প্ৰতিনিধিৰ ধৰ্মীয় প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়। শতাধিক খিলঞ্জীয়া জনজাতি আৰু অসমলৈ অহা প্ৰতিনিধিসকলক আদৰণি জনায় মুখ্যমন্ত্ৰী ড০ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই। মুখ্যমন্ত্ৰী শৰ্মাই কয় যে বৰ্তমানৰ অসহিষ্ণু আৰু বিবাদ বিচ্ছিন্ন পৃথিৱীখনত খিলঞ্জীয়া ধৰ্মই আটাইতকৈ বেছি ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে আৰু ইয়াক ৰক্ষা কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য তথা দায়িত্ব।অনাদি কালৰ পৰা প্ৰকৃতিৰ লগত মিলাপ্ৰীতিৰে মানুহে জীৱন নিৰ্বাহ কৰি আহিছে। বহু অসমীয়া জনজাতি আৰু প্ৰকৃতিৰ সৈতে বসবাস কৰা এই জনগোষ্ঠীসমূহ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ লক্ষ্য হৈ পৰাত মন্ত্ৰীগৰাকীয়ে গভীৰ দুখ প্ৰকাশ কৰে। খিলঞ্জীয়া বিশ্বাসৰ খহনীয়াই সমাজখনক দুৰ্বল কৰি তোলাৰ বাবে গভীৰভাৱে চিন্তনীয় হৈ পৰিছে বুলি মুখ্যমন্ত্ৰী ড০ শৰ্মাই উল্লেখ কৰি সমগ্ৰ ভাৰতৰ বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে, যিসকলে এই আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হৈছে। তেওঁ স্মৰণ কৰে যে কেনেকৈ ভগৱান বীৰছা মুণ্ডাই নিজৰ সম্প্ৰদায়ক ধৰ্মান্তৰিত হোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰি আৰু মুণ্ডা বিশ্বাসক পুনৰুজ্জীৱিত কৰাটো নিজৰ জীৱনৰ মিছন কৰি লৈছিল। তেওঁ মহাত্মা গান্ধীৰ উদ্ধৃতি দি তেওঁৰ গ্ৰন্থ – “মই কিয় হিন্দু” য’ত তেওঁ কৈছিল যে বিশ্বাসৰ অৱসান হ’ল তাৰ প্ৰজ্ঞাৰ অৱসান। অসমৰ খিলঞ্জীয়া ধৰ্মৰ সংৰক্ষণ, প্ৰচাৰ আৰু লালন-পালনৰ বাবে অসম চৰকাৰে এটা সুকীয়া বিভাগ গঠন কৰা বুলি তেওঁ উপস্থিত ৰাইজক অৱগত কৰে। আৰ এছ এছৰ মুৰব্বী ডাঃ মোহন ভাগৱতে মুখ্য ভাষণত আধ্যাত্মিকতাৰ ভূমি অসমলৈ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিনিধিসকলক আদৰণি জনাই আৰম্ভ কৰি তেওঁ আঙুলিয়াই দিয়ে যে দুটা দশকৰ আগতে একত্ৰিত হোৱা এই সমাৱেশৰ আৰম্ভণি। তেওঁ ৩০খনতকৈও অধিক দেশৰ ৩৩খনতকৈও অধিক প্ৰাচীন পৰম্পৰাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা প্ৰাচীন পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰাচীনসকলক অভিনন্দন জনায় যে তেওঁলোকে নিজৰ চৌপাশৰ অতি আক্ৰমণাত্মক পৰিৱেশৰ মাজতো নিজৰ প্ৰাচীন বিশ্বাসক জীয়াই ৰাখিব পাৰে; কাৰণ পৃথিৱীখনক এতিয়া তেওঁলোকৰ জ্ঞানৰ প্ৰয়োজন। দুহাজাৰ বছৰৰ প্ৰগতি আৰু বস্তুগত সমৃদ্ধিৰ মাজতো বিশ্ব সংঘাতৰ সন্মুখীন হৈছে। বাহিৰত বা ভিতৰত শান্তি নাই। ল’ৰা-ছোৱালীয়ে বন্দুক লৈ স্কুললৈ গৈ কোনো স্পষ্ট কাৰণ নোহোৱাকৈ মানুহক গুলীয়াই হত্যা কৰে। ঈৰ্ষা আৰু অহংকাৰ আছে আৰু মনৰ সংকীৰ্ণতাৰ বাবে সংগ্ৰামৰ সৃষ্টি হয় য’ত মানুহক “আমাৰ আৰু তেওঁলোক, আমাৰ আৰু তেওঁলোকৰ” বুলি বিভক্ত কৰা হয়। যিসকলে এই গোটসমূহৰ বাহিৰলৈ গৈ মানৱতাক বচাব বিচাৰে, তেওঁলোকে শেষত আন এটা গোটত পৰিণত হয়। নেতা-চিন্তাবিদসকলে পৰিৱেশ ৰক্ষাৰ কথা কৈ আহিছে যদিও কথা-বতৰাৰ বাহিৰে কোনো বস্তুনিষ্ঠ কথা ওলোৱা নাই। তেওঁ লক্ষ্য কৰিছিল যে বহুতো তত্ত্ব আৰু ‘ইজম’ আহিছিল – সমাজক গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য নকৰা “ব্যক্তিবাদ”ৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সমাজক সৰ্বোচ্চ বুলি গণ্য কৰা “কমিউনিজম”লৈকে, ব্যক্তিগত আনন্দ আৰু সামাজিক শান্তিৰ কোনো স্থান নাছিল। সকলো তত্ত্বই বস্তুগত সমৃদ্ধিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল। ধৰ্মসমূহৰ বিকাশ ঘটিছিল সমাধান বিচাৰি কিন্তু সেইবোৰো বিফল হৈছিল। সৰ্বাধিক মানুহৰ বাবে সৰ্বাধিক ভালৰ আদৰ্শত উপনীত হ’ল। কাৰণ তেওঁলোকে অবিচ্ছেদ্য সমগ্ৰতাক চোৱা নাছিল; এই সকলোবোৰ মানৱীয় মাত্ৰাক সংযোগ কৰা একতাৰ অন্তৰ্নিহিত উপাদানটো তেওঁলোকে বিবেচনা কৰিব পৰা নাছিল। “সৰ্বে সুখিনাহ সন্তু”ৰ প্ৰাচীন প্ৰজ্ঞাৰ ওচৰ পাব পৰা নাছিল।– সকলোৱে সুখী হওক। তেওঁলোকৰ ধাৰণা আছিল শ্ৰেষ্ঠ ফলাফলৰ বাবে প্ৰতিযোগিতা। স্বাভাৱিকতে আটাইতকৈ শক্তিশালীজনে জয়ী হয়। আনহাতে প্ৰাচীন পৰম্পৰাই “আধ্যাত্মিক একতা”ৰ অন্তৰ্নিহিত দিশটো জানিছিল, যাক ভাৰতীয়সকলে ধৰ্ম বুলি কয়। আমাৰ ধৰ্ম অনুসৰণ কৰি আৰম্ভণিতে, মাজত আৰু শেষত আনন্দ থাকে। এই প্ৰাচীন সংস্কৃতিসমূহে উপলব্ধি কৰিছিল যে “সকলো এক নহয় কিন্তু সকলো এক।” আমাৰ বিভিন্ন ৰূপ আৰু অভিব্যক্তি থাকিব পাৰে, এই বৈচিত্ৰ্যক নেতিবাচকভাৱে চোৱাৰ কোনো লাভ নাই; আমি বৈচিত্ৰ্যক সন্মান কৰিব লাগিব কাৰণ সেইটোৱেই হৈছে বিভিন্ন ৰূপত প্ৰকাশ পোৱা একতাৰ প্ৰকাশ। এই প্ৰজ্ঞাই কয়, সুখ কেৱল বাহিৰত নহয়, ভিতৰত থাকে। সুখ কোনো বস্তুৰ সেৱনত নহয়, সুখী হোৱাৰ বাবেই সেৱন কৰাহে। ডাঃ ভাগৱতে উল্লেখ কৰে যে এজন ব্যক্তি, সম্প্ৰদায় বা সমাজ, জাতি আৰু প্ৰকৃতিৰ মাজত এক সৰ্পিল ৰূপত সম্পৰ্ক আছে, প্ৰত্যেকেই পৰৱৰ্তী ব্যৱস্থালৈ লৈ যায়। সমকেন্দ্ৰিক বৃত্তত ইহঁতৰ অস্তিত্ব নাই। এই সংস্কৃতিক কাৰক হিচাপে ল’লে শান্তি আৰু সমৃদ্ধি আহিব পাৰে। তেওঁ আঙুলিয়াই দিলে যে ১৯৫১ চনত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এটা প্ৰস্তাৱত দ্ৰুত অৰ্থনৈতিক প্ৰগতিৰ এটা লক্ষ্যৰ বাবে প্ৰাচীন দৰ্শন বাতিল আৰু পুৰণি সামাজিক প্ৰতিষ্ঠানসমূহ বিভাজিত কৰাৰ কথা কেনেকৈ কোৱা হৈছিল। কিন্তু ২০১৩ চনত ডাঃ ভাগৱতে আঙুলিয়াই দিলে, ই স্বীকাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল যে বিশ্ব উন্নয়নৰ বাবে উন্নয়ন নীতিত সংস্কৃতিৰ একত্ৰীকৰণ প্ৰয়োজনীয়।” আমি, বিভিন্ন পৰম্পৰাৰ অন্তৰ্গত প্ৰাচীন জ্ঞান ব্যৱস্থাই এই কথা জানিছিলোঁ। এইদৰে আমাৰ সময় আহি পৰিছে। প্ৰাচীন সংস্কৃতিবোৰে হয়তো ভাবিব পাৰে যে আমি বহুত সৰু আৰু পৰিস্থিতি সলনি কৰিব নোৱাৰিম। তাৰ পাছত আৰ এছ এছৰ সর্সংচলাকে এটি লোককথা শ্বেয়াৰ কৰিলে, তাৰ শিক্ষা হ’ল যে সঠিক জ্ঞানেৰে আমি একত্রিত হৈ পৰিস্থিতি সলনি কৰি সংঘাত আৰু পৰিৱেশ বিপর্যয়ৰ পৰা বঞ্চিত এখন নতুন পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিব পাৰো; আৰু প্ৰাচীন প্ৰজ্ঞাৰে শান্তিৰ যুগ আনিব।এই উপলক্ষে আইচিচিএছৰ দ্বাৰা এখন নতুন একাডেমিক আৰু গৱেষণামূলক আলোচনী মুকলি কৰা হয় যিয়ে ইতিহাস, নৃতত্ত্ব আৰু শাসনৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিব। উল্লেখ্য যে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাংস্কৃতিক অধ্যয়ন কেন্দ্ৰৰ উদ্যোগত অনুষ্ঠিত হোৱা পাঁচদিনীয়া সন্মিলন ১ ফেব্ৰুৱাৰীলৈকে চলি থাকিব। য’ত আধ্যাত্মিক নেতাসকলে বিশ্ব শান্তি আৰু সমৃদ্ধিৰ বাবে সামূহিকভাৱে কাম কৰাৰ বাবে ৰোডমেপ প্ৰস্তুত কৰাৰ উপায় আৰু উপায়ৰ ওপৰত আলোচনা কৰিব। সভাপতি আন্তৰ্জাতিক সাংস্কৃতিক অধ্যয়ন কেন্দ্ৰৰ শশীবালা, প্ৰাচীনসকলৰ আধ্যাত্মিক নেতা লিথুৱেনিয়া ইনিজা টেইনকুয়েনে, গুৱেটামালাৰ আধ্যাত্মিক নেতা এলিজাবেথ আৰাজাও, আমেৰিকাৰ পৰা প্ৰাচীনসকলৰ আধ্যাত্মিক নেতা জ্যোতি, আফ্ৰিকাৰ আধ্যাত্মিক নেতা আফ্ৰিকা এডমণ্ড, ইডু মিচমি আচা মিমিৰ আধ্যাত্মিক নেতা, সঞ্চালক শিক্ষাৰ লগতে উক্ত অনুষ্ঠানত শিক্ষা ভেলী স্কুলৰ চি এ বসন্ত আগৰৱালা, প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ পুলিন চন্দ্ৰ গগৈৰ লগতে অন্যান্য বিশিষ্ট ব্যক্তিসকল উপস্থিত থাকে।
প্ৰেৰক বিভাস দুৱৰা