শীতকালত শৰীৰটো সুস্থ আৰু উষ্ণ কৰি ৰাখিবলৈ আমি বহু ধৰণৰ ফল-মূল, গাখীৰ আৰু শুকান ফল আমাৰ খাদ্য তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰোঁ। বিশেষকৈ শীতকালত আমি শিশু আৰু বৃদ্ধসকলক এনে পুষ্টিকৰ খাদ্য যোগান ধৰিব বিচাৰো, যাতে তেওঁলোকে নিজকে ঠাণ্ডাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে। তেন্তে জানো আহক খাদ্য তালিকাত খেজুৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে কি কি লাভ হয়। খেজুৰ এনেকুৱা এটা ফল যে ই এককভাৱে বহু ফল আৰু শুকান ফলত পোৱা পুষ্টিকৰ উপাদান শৰীৰলৈ যোগান ধৰিব পাৰে। শীতকাল আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগে খেজুৰৰ চাহিদা বৃদ্ধি পায়। খেজুৰে কেৱল আমাৰ শৰীৰক গৰম কৰি ৰখাত সহায় কৰাই নহয়, খাদ্য তালিকাত ইয়াক অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলেও বহু ৰোগ নিৰাময় কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে। বিশেষজ্ঞৰ মতে শীতকালত সূৰ্যৰ পোহৰ কম হয়। যাৰ বাবে শৰীৰত ভিটামিন ডিৰ অভাৱ হয়। এই সময়ছোৱাত খেজুৰ খালে হাড়ত কেলচিয়ামৰ অভাৱ ৰোধ হয়। ইয়াৰ উপৰি ইয়াত ফছফৰাছ, মেগনেছিয়াম থাকে আৰু লগতে কলেষ্টেৰল নিয়ন্ত্ৰণত ৰাখে। কেৱল এয়াই নহয়, শীতকালত খেজুৰ খালে হাৰ্ট এটেক হোৱাৰ সম্ভাৱনাও কমি যায়। শীতকালত মানুহে চৰ্দি, কাহ আৰু কাহৰ দ্বাৰা অধিক কষ্ট পায়। সেয়েহে শীতকালত বিশেষকৈ শীতকালত খেজুৰ খালে শৰীৰ গৰম হৈ থাকে আৰু ঋতুভিত্তিক ৰোগবোৰ আঁতৰাই ৰাখে। গতিকে প্ৰতিদিনে খেজুৰ খাদ্য তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব লাগে। এজন ব্যক্তিয়ে দৈনিক প্ৰায় চাৰিটা খেজুৰ খাব লাগে, খেজুৰ গাখীৰত উতলায়ো খাব পাৰে।